Этномәдени маригиналдық және этномәдени екіжақтылық ұғымдары.

3. Этностық сәйкестілікті ұстану стратегиясы

Дифференцияция-идентификация бірлікті процесі әлеуметтік ұқсастықтың қалыптасуына әкеледі. А.Тэшфелдің анықтамасы бойынша, әлеуметтік ұқсастық – бұл индивидтің Мен-концепциясының, әлеуметтік топтағы мүшелікке берілетін құнды және эмоционалды мән-мағынасымен бірге өзінің сол мүшелігін түсінуінен туындайтын бөлігі (Tajfel, 1984, 255 б.).

Қоса кетсек, ең жалпы мағынада әлеуметтік ұқсастық өз тобын басқа әлеуметтік қоғамдастықтармен салыстыру процесінің нәтижесі болып табылады.

Этностық ұқсастық – тұлғаның әлеуметтік ұқсастығының құрамдас бөлігі, белгілі бір этностық қоғамдастыққа өзінің тәуелділігін түсінуге жататын психологиялық категория. Мұнымен қоса, біріншіден, бірқатар объективті қасиеттерге (ата-ананың этностық қатысын, туған жеріне, тіліне, мәдениетіне) этностық қатысын анықтауға жататын әлеуметтік категорияның этностылық пен этностық ұқсастық түсініктерін көбейту қажет және шын өмірде этностық ұқсастық ресми этностылықпен әрқашан да келісе бермейтінін есте сақтау қажет. Екіншіден, ескеретін жайт, этностық ұқсастылық өзіндік аталудан көрінетін декларацияланатын ұқсастықпен келіспеуі мүмкін және келмейді де.

Этностық ұқсастық – бұл, ең алдымен, өзін этностық өкілі ретінде түсінудің танымдық-эмоционалдық прцесс нәтижесі, өзін онымен шынайыландырудың белгілі бір деңгейі және басқа этностардан бөліну. Берілген түсінік мәні бір этностық қауымдастықпен өзін шынайыландыру мен басқаларынан бөлінуді уайымдау ретінде этностық ұқсастықты қарастырған Г.Г.Шпет (1996) ұсынған терминді жақсы ашады деген пікір ұсынылады.

Этностық ұқсастықты әлеуметтік ұқсастықтың құрамдас бөлігі деп санай отырып, жаңа заман зерттеушілері дәл сол уақытта тек оған ғана тән ерекшеліктерді бөліп көрсетуге мүмкіндік жасауда. Осылайша, американдық этнолог Ж.Девос этностық ұқсастылықты мәдени дәстүрге айналған және осы кезге немесе болашаққа бағытталған басқа формаларына қарағанда өткенде қалған ұқсастылық формасы ретінде қарастырған. Этностық ұқсастылықтың тағы бір ерекшелігі мифологиялылық болып табылады, өйткені «оның басты тірегі - жалпы мәдениет, құрылу, тарих туралы миф немесе идея» деген Г.У.Солдатовамен келісуге болады (Солдатова, 1998, 48 б.).

Этностық ұқсастылық құрылымында әдетте екі негізгі компонентті бөлуге болады – танымдық (өз тобының ерекшеліктері туралы түсініктер мен білімдер және этнодифференцияланатын қасиеттердің негізінде өзін оның мүшесі ретінде түсіну) және аффективті (өз тобының қасиеттерін бағалау, ондағы мүшелікке деген қатынас, бұл мүшеліктің мәні). Кейбір авторлар, біздің көзқарасысызға этностық ұқсастылық түсінігін шектен тыс кеңейте, сондай-ақ оның әрекет-қылық компонентін бөліп көрсетеді. Оны тек қана түсінудің ғана емес, сондай-ақ өзін белгілі бір топтың мүшесі ретінде көрсетудің нақты механизмі ретінде түсінеді (Дробижева және басқалары, 1996, 296 б.)..

«Мәдениеттілі естен тану» термині америкалық антрополог Обергом енгізген болатын, жаңа мәдениетке кіру жағымсыз сезімдерді қосады – достарды және статусты жоғалту, қалғандылық, мәдениет аралық таңқалушылық және жағдайсыздықтың ерекшеліктерін ұғыну, сонымен қатар әлеуметтік және жекелік ұқсастықтың құндылықтарын шатақ хабардар болады деген ойды аралап шықты. Мәдениеттілі естен тану симптомдары өте әр түрлі: ­ азық сапасы туралы алаңдау, ішерлік судың, ыдыс тазалығына, іш киімнің, басқа адамдармен үрей алды физикалық контактімен, жалпы үрейлілік, өзіне сенімділік жетіспеушілігі, ұйқысыздық , әлсіреу сезімі, алкогольмен және наркотикпен қиянат етуді, тәртіп жойылуы, дағдарыс, ­өзі-өзіне қол жұмсау. Мекендеу ел өкілдеріне бақылау түйсігін жоғалту жағдайының үстінде, өзінің сезімін басқыншылықты және агрессиялық түрде көрсету арқылы жеке адам аралық катынасты тіпті үйлесімді жағдайды да жасай алмайды. Мәдениеттілі естен тану мәселесі контекстіде қисық бейімделу процесі ретінде көрстеді. Сәйкесінше сапаршылардың қисық бейімделу процесін Триандиспен Г бес этапын белгілейді ( Triandis см ,1994).

Бірінші кезең «балды ай» аздап көтерілген көңіл-күй және үміттермен мінезделінеді. Нақты, сапаршылардың көпшілігі шекараның ар жағында оқу немесе жұмыс істеуге ұмтылады . Сонымен қатар, оларды жаңа орында күтеді: қабылдауға жауаптылар олар өздерін «үйлер сияқты» сезінумен және жеңілдіктермен қамтамасыз етеді. Бірақ мынау кезең жылдам жүреді, ал бейімделушіліктің екінші кезеңінде ­ айналадағы орта негативтік әсерді көрсетуге бастайды. Кез келген жаңа мәдениетке келген адам оған психологиялық фактор әсер етеді: жергілікті тұрғындармен өзара түсінбеушілік. Үшінші кезеңде мәдениеттілі естен тану симптомдары сын нүктелерге жете алады, ауруларда және толық әлсіздік сезімінде көрінеді. Қолынан келген ­ сапаршылар жаңа ортада бейімделе алмайды «одан шығады» – тиісті мезгілден үйге ертерек қайтып кетеді. Бірақ едәуір жиірек сапаршылар әлеуметтік қамау сүйеуін алады және мәдениет өгеттерін жеңеді, яғни тілді оқиды, жергілікті мәдениетпен танысады . Төртінші кезеңде дағдарыс оптимизммен, сенімділік түйсігі баяу алмасады және қоғам өміріне лайықталып және интеграцияланып адам көбірек өзін-өзі қанағаттанарлық сезеді .

Бесінші кезең – Берри терминологиясымен, орта талаптарына сәйкес жеке адамның тұрақты өзгеруі сипатталады. Сонымен, бейнелі бейімделу бес кезеңі U тәріздес болып қалыптасады­: жақсы, одан нашар жаман, жақсырақ, жақсы.

Мәдениеттілі естен тану анықтық дәрежесі және жалғастырушылық ­ бейімделу көптеген факторлармен мәдениетаралық анықталады, индивидуальды­ және топталғандар деп бөлуге болады. Бірінші үлгі факторларына жатады:

1. дара ерекшелік – демографиялықтар және жеке тұлғалық.

Жас бейімделу процесіне жеткілікті күш әсер етеді. Кішкентай балалар жылдам және табысты бейімделеді, бірақ оқушыларға арналған мынау процесс жиі азапты болады. Егде адамдарға арналған мәдениеттілі қамау нәтижесі ауыр байқауда болады. Психотерапевттер және дәрігерлер пікірі бойынша,дәл осылай, көптеген егде мигранттар ­басқа мәдениетті ортада бейімделу қабілетті жетілмейді, және оларға « бөтен мәдениетті және тіл міндетті меңгеру қажеттілікке жоқ» (Фрейнкман - Хрусталева, Новиков,1995,.137).

Сонымен қатар білімге бейімделу табыстылығы да әсер етеді: бейімделу жоғарырақ болса, мәдениеттілі естен тану симптомдары азырақ көрініс береді. Бүтінде, дәлелделгені, не жас, өте зиялы және биік бейімделетін ­ білімді адамдар болып танылады.

· Әлдеқашан жорамалдарды пікір айтылады, не жұмысқа немесе шекара сыртында оқуға мінездемелері және мәдениетаралық жағдай жасаушы ­ бейімделуі жоғары адамдарды теріп алу қажет­.

2. жағдай .Жеке адам тіршілігінің тәжірибиесі

Мигранттардың мағына өзгерістерге даярлығы болады. Сапаршылар өзгертулерге көп жағдайда түсінгіш , дәл осылай қалай бейімделуге дәлелімен ие болады. Дәл осылай, мекендеу себептері шекараның ар жағында шетелдердің үскірік мақсатқа жеткілікті айқын хабарланған – диплом алуы, карьераға қамсыздандыра алуы. Мақсатқа жетуге студенттер ­ әр түрлі қиындықтарды жеңу және мекендеу ортасына лайықтануға дайын. Әсер етушілердің арасында топталған мәдениет факторларының бейімделуіне барлығы өзара әсерлі мінездемелері қажеттіктері ерекшеленеді:

Ұқсастық 1. дәреже немесе мәдениеттер аралық ерекшелігі .

Қажетті еске алыну, әрқашан не барабар мәдениеттер аралық ұқсастық дәреже қабылдауы болады. Объективті мәдениеттілі дистанцияға көптеген басқа факторлар әсер етеді: – соғыстардың, геноцидты және т.б – екі аралық көңіл болулардың тарихында халықтармен қабылданады ;

· Дәл осылай таныстық дәрежесі мәдениет ерекшеліктерімен мекендеу елдері және бөтен тілде жете білушілік. Адам, қайсымен азат қатынаса аламыз , бізге ұқсастық қалай қабылданады ;

· теңдік немесе статустардың теңдіксіз және бары немесе ­ жалпы мақсаттық контактілерде анықталады.

2. Мәдениет ерекшелігі.

3. Мекендеу ерекшелігі ,

Біздің саясиэтникалық мемлекетте ұлтаралық отбасылар кең таралған құбылыс. Ал әр түрлі этникалық отбасылардың психологиялық ерекшеліктерін дұрыс түсіну, ғалымдардың маңызды міндеттері мен мақсаттары болып табылады. Бұл жағдайға байланысты нақты статистикалық көрсеткіштер жоқ. Негізінен әр түрлі этникалық отбасылардың қатынастарын зерттеу өте қызықты және осы құбылысқа деген қызығушылықтың деңгейі жоғары.

Арнайы зерттеулер мен тәжірибелер көрсеткендей, басқа ұлт өкілдеріне деген қатынастың түп негізі, яғни жағымды немесе жағымсыз болуы отбасыдан байланысты. Отбасыдағы жас бала, бүлдіршіндердің өздері кішкентайларынан бастап өз отбасыларының, өз ұлттарының салт-дәстүрлерін, әдет-ғұрыптарын, құндылықтарын тасушы болып табылады. Көп ұлтты отбасымен жұмыс жасау процессі бір мазмұнды болмайды.

Тарихымызда жазылғандай қиын жағдайға ұшыраған этникалық жиындар өздерінің генетикалық потенциалдарын жоғарлату үшін, ұлтаралық отбасы құру тәсілін пайдаланған. Бұл проблемаға жай қарауға болмайды, себебі, ол күрделі процесс болып келеді.

Сонымен, әр түрлі ұлт өкілдерінен тұратын отбасыдағы тұлғааралық қатынастардың спецификасы ерекше, басқалай болып табылады. Бұл проблема этнопсихологтардың көңілін өздеріне аудармай қоймайды.

Отбасылық қарым-қатынастың даму деңгейі мен этнопсихологиялық специфика.Отбасылық қарым-қатынаста психологиялық ғылым мыналарды зерттеуі керек:

- ұлттық-психологиялық ерекшеліктер жұбайлардың, балалардың және тағы басқа отбасы мүшелерінің тұлғааралық қатынасына, өзара әрекеттесулеріне, бірге тұруларына, ортақ шешім қабылдарда, тәрбиелеу мен басқа әсер ету тәсілдерінің специфика сипатына қалай әсер етеді;

- Отбасыдағы тұлғада қалыптасқан салт-дәстүрлер, әдет-ғұрыптар, құндылықтардағы ұлттық айырмашылықтардың себебі: ата-аналарының әр түрлі ұлт иелері болуы және олардың әрқайсысына тән әрекет-қылықтардың, нормалардың, құндылықтардың, дүниеге деген көзқарастардың болуы;

- әр түрлі этникалық топтарға жататын отбасылардың арасындағы конфликтілердің пайда болу себептерін қалай талдап, бағалау керек;

Отбасы құруға деген адамның дайындығын оның отбасылық қатынас маңыздылығын қалай түсініп, бағалайтынынан, бір-біріне, балаларға, отбасыға деген жауаптылық сезімінен, міндеттерден, жеке бас бостандығының болмайтынын, тұрмыстық күйбеңнің көп болуының түсінуден көре аламыз. Осы сипаттамалардың барлығының да ұлттық сипаты бар. Кавказда олар басқа, Алыс Шығыста, Сібір халықтарында олар басқа болып келеді. Оны былай түсінуге болады, әрбір этникалық топтың өзіне тән сипаттары болады және де олар оны ұлттық санада сақтауға тырысады.

Бұл процесс өте күрделі. Ол әрбір этникалық топта өзінің заңдарына сай деңгейлерде жүзеге асырылады:

1. отбасылық өмірмен алғашқы таныстық кезең, яғни оның психологиясымен, отбасы туралы жалпы, ортақ көзқарастың қалыптасуы маңызды болып келеді, әсіресе егер отбасыны құрып отырған адамдар әр түрлі ұлт өкілдері болса.

2. өз отбасын көп ұлтты деген көзқараспен қабылдау;

3. көп ұлтты отбасы деген көзқарасты өзінде қалыптастыру;

4. көп ұлтты ортада отбасылық тәжірибені жинау;

5. отбасылық қатынасты бекіту үшін, отбасылық қатынасты одан ары жақсарту мақсатында жұмыс жасау;

Отбасылық қатынас қалыптасуының бірінші деңгейінде, әрбір этникалық топ мүшесіне тән әлеуметтік-рөлдік, тұлғааралық, яғни отбасылық қарым-қатынасқа деген бейімделу жүреді. Бұл деңгейде жұбайлар бір-бірлерінің ішкі жан дүниелеріне кіріп, бір-бірін түсінуді, бір-біріне үйренуді, тұрмысты ұйымдастырып, әлеуметтік рөлдерді жіктейді.

Егер, жұбайлар әр түрлі ұлт өкілдерінің мүшелері болса, онда олардың жолдарында бсатапқыда түсініспеушіліктер, қиындықтар болады. Бұл ең күрледі кезең болып келеді. Отбасылық қатынасты тұрақты қылатын негізгі және маңызды фактор, ол жолдағы ренжіштерді, кедергілерді бояп, көзін жоятын- махаббат сезімі.

Отбасылық қатынас қалыптасуының екінші деңгейі бала пайда болғаннан кейінгі кезең. Жұбайлардың арасындағы рөлдік құрылымда ата-аналық міндеттермен байланысты, материалдық және уақыттық өзгерістер пайда болады. Бұл деңгейде ортақ қызығушылықтар, жұбайлар арасында нақты әрі тұрақты өзара түсінушілік әлі қалыптаспағандықтан конфликтілер болады, бірақ жұбайлар бұл кезеңде өте қатты ойланулары керек, себебі ол тек баланың пайда болуымен ғана байланысты емес, баланың санасын қалыптастырумен де тығыз байланысты.

Үшінші деңгей жұбайлар арасындағы тұрақтылық тенденциясымен ерекшеленеді. Әлеуметтік рөлдер толығымен бөлініп, конфликтінің себебі болудан қалады. Отбасыдағы әр функцияның лидері пайда болады. Бірақ бұл деңгей баланы тәрбиелеу проблемасымен күрделенеді.

Төртінші деңгейде жұбайлар арасында одан та тұрақты қатынас орнайды. Ішкі отбасылық қатынастың толық интерұлттылығы(интернационализация) орнайды. Балалар жұбайлардың жағымды қатынасына көмек жасайды. Бұл кезеңде жұбайлар үшін өздерінің әрекеттері үшін, шешімдері үшін, әрекеттер мотивтеріне деген қатынастан өздерін бағалау маңыздылығы артады. Сонымен қоса, жұбайлардың өздеріне деген уақыттары пайда болып өздерінің интеллектуалды, мәдени деңгейлерін жоғарлатумен айналысады.

Бесінші деңгейде отбасылық қатынастар өмірдің қай сферасында болмасын тұрақталады. Жұбайларда жақындылық пайда болады, ортақ қызығушылықтар мен көзқарастар болады, балалар өседі, отбасыға деген нормалық-психологиялық атмосфера енгізеді. Жұбайлар арасында өзара түсінушілік, төзімділік, кешірімділік, сенімділік пайда болады.

Отбасылық қарым-қатынастағы конфликтілердің этнопсихологиялық ерекшеліктері. Отбасылық қатынастың ұлттық спецификасына қызығатын адам, ондағы екі түрлі қиындықтың болатынын түсінуі керек. Біріншіден, бір ұлт өкілдерінен құралған отбасы мен әр түрлі ұлт өкілдерінен құралған отбасыдағы қатынас мүлде басқа болады. Екіншіден, біз жалпы этникалық отбасылардағы қатынастың қандай екендігін мүлде білмейміз, мүмкін салттың қаталдығынан тұйық шығар және тағы сол сияқты.

Адами қатынастар ортақ түсінушілік, өзара әсер ету, мінездердің, қызығушылықтардың, қажеттіліктердің қақтығысуынан, біреуге өз көзқарасын жұқтырудан, сөгуден, бағалаудан тұрады. Бұл жағдайлар отбасыға да тән болып келеді. Отбасы құру әр түрлі қажеттіліктерді қанағаттандыру үшін ортақтасу. Сол қажеттіліктер тек кейбіреулерінің орташа немесе толық қанағаттануынан ұрыс-керістер, конфликтілер пайда болады.

Отбасыдағы конфликтілер:

- жұбайлардың тәрбиелену салттарына байланысты ауыр немесе орташа деңгейдегі конфликтілер;

- этникалық топта қалыптасқан әрекет немесе қатынастың сипатына байланысты өте ерекше болуы мүмкін;

- әрбір ұлт өкілінің мұндай проблемаларды шешу тәжірибелері бар болағандықтан, оңай немесе орташа деңгейде реттеуге болатын конфликтілер;

- өте әр түрлі спецификалық салттары бар әр түрлі ұлт өкілдерінен тұратын отбасының жан-жақты конфликтісі;

Әлеуметік психологияда конфликтілер келесі себептерге байланысты жіктелді: жұбайлардың қанағаттандырылмаған қажеттіліктері, еңбекті адекватты емес жіктеу, жұбайлар арасындағы рөлдер мен заңдардағы келіспеушіліктер және тағы басқа.

Ұлттық негіздегі отбасылық конфликтілерді жұбайлардың қажеттіліктеріне байланысты жіктеген дұрыс. Соған байланысты былай жіктейді:

- өзіндік мен құндылығын қанағаттандыра алмау негізінде пайда болатын конфликтілер;

- сексуалды қажеттіліктердің қанағаттанбауынан пайда болатын конфликтілер;

- жағымды эмоцияға байланысты қанағаттанбау сезімінің нәтижесіндегі конфликтілер;

- жұбайлардың біреуінің ішімдікке үйір болуының негізінде пайда болатын конфликтілер;

- отбасылық бюджетті дұрыс бөле алмау немесе финанстық қанағаттанбау негізіндегі конфликтілер;

- тамақтанудан, киім-кешектен қанағаттану сезімін алмау негізіндегі конфликтілер;

- бірлесу, бірге шешу, өзара әрекеттесуге қанағаттанбаған жұбайлардың конфликтілері;

- демалысты қалай өткізуге байланысты шешім қаылдаудағы қарама-қайшы көзқарастар негізінде пайда болатын конфликтілер;

Кейбір ұлттарда жұбайлардың біреуінің қанағаттанбауының нәтижесіндегі ажырасуды болдырмайтын ұлттар да бар. Оларға Кавказ бен түріктерді жатқызуға болады.

Барлық көп ұлтты отбасыларды конфликтілерге тәуелділіктеріне байланысты былайша жіктеуге болады:

Береке-бірлік бар отбасы-бұл жұбайлар кішкентай кездерінен этникалық әр түрлілікке үйренгендіктен, энтикалық әр түрлілікке оңай бейімделіп кеткен отбасылар болып табылады.

Конфликтілі отбасы-бұл отбасыда қызығушылықтар, құндылықтар, жұбайлардың ұлттық-психологиялық ерекшеліктері әрқашан да қақтығысып, жағымсыз, ұзақ негативті сезім-эмоцияларды тудырады.

Кризисті отбасы- ол отбасылық ұйым, қарама-қайшылықтар компромисске келмейтіндей болады, бұндай отбасылар бірден ажырасады немесе ажырасу қауіпінде болады.

Невротикалық отбасы-жұбайлар арасындағы ұрыс-керістер ұзаққа созылады, бұл қақтығыстардың себебі көбінесе туыстардың немесе ата-аналардың араласуынан болады.

Отбасылық қарым-қатынастың диагностикасы мен психологиялық көмек.Әр түрлі ұлт өкілдеріне жататын отбасылар қатынасына психологиялық көмек көрсету-психологтың негізгі міндеттерінің бірі болып табылады. Бірақ бұл жұмыстар әлі толық зерттелген емес, дамымаған себебі біздің мемлекетімізде білікті этнопсихологтар жетіспейді. Бұл құбылыс психологтар мен әлеуметтанушыларды қызықтыруда.

Осындай көмектің негізгі бағыттарына келесілер жатады:

- ұлтаралық отбасы туралы көзқарастарды, қалыптастыру, дамыту, түзету;

- әр түрлі этникалық отбасылардағы негативті психологиялық құбылыстарды жою; конфликтілерді арнайы психотерапиялық тәсілдермен жою;

- әр түрлі этникалық топқа жататын жұбайлардың қиын әлеуметтік-психологиялық құбылыстармен күресу;

- нәтижелерді ликвидацияға ұшырату;

Психологиялық көмек көрсетудің принциптеріне:

- көмекті тек жұбайлардың келісімімен ғана көрсету;

- мәжбүрлеуге жол бермеу;

- психолог көмек көрсету барысында төзімді болуы керек;

- психолог көмек көрсету кезінде өзінің индивидуалды ұлттық принциптерінен бас тартуы керек.

Психологтардың жұмыстары эффективті болуы үшін, отбасы мүшелерімен психопрофилактика және психологиялық кеңес беру жұмыстарын жүргізуі керек.

Психопрафилактикалық жұмыстың негізгі міндетіне-жұбайларды, отбасы мүшелерінің психосоматикалық және нервно-психикалық ауруларын, психотравмалық реакцияларын алдын алу мақсатында жүргізіледі.

Психологиялық кеңес берудің негізгі міндеттеріне:

- индивидуалды немесе топтық кеңестер жүргізу;

- ұлтаралық қатынастарында жоғары деңгейдегі қысымдары бар отбасыларды анқытау және оларға кеңестер беру;

- жұбайларға психогенді ауытқушылықтарды анықтап, оларды адекватты жолдармен шешуге арналған кеңестер беру;

- клиенттерді өздерін ұстай алуға, эмоционалды жағдайларды қадағалай алуды үйрету;

Психопрафилактикалық және психологиялық көмек эффектифті болу үшін, отбасыларға арнайы әрі тұрақты әлеуметтік-психологиялық диагностика жұмыстарын жүргізіп тұрған жөн.

Қолданылатын барлық әдістемелер отбасылық қатынастың ұлттық спецификасына бағытталуы керек.

Отбасылық қатынасты этнопсихологиялық тұрғыдан диагностикалаудың бірнеше бағыттары бар:

Көпдеңгейлі бағыт-әр түрлі көзқарастарды ортақ диагностикалық схемаға біріктіруді көздейді. Схема кезінде нақты сұрақ анықталады, яғни отбасы туралы қандай ақпарат алу керек немесе қандай ретпен алу керек сол ақпаратты;

Проблемалық бағыт-отбасылық қатынастағы әлсіз жерлерді таңдайды және келесілерді ескереді:

- отбасының дамуын көрсететін қиындықтар жиынын; отбасылық қатынастың спецификасы белгілі бір шекте қарастыру;

- отбасылық қатынастың бұзылуын ескеру;

Факторлы бағыт-факторлы талдау негізінде анықталатын диагностикалық схемалар. Соның көмегімен отбасы туралы неғұрлым толық ақпарат алуға болады.

Отбасылық қатынасты этнопсихологиялық диагностикалауда келесі талаптар мен ережелерді сақтау керек:

Біріншіден, толық ақпарат алуға, интимділік барьерді өткере алуға ұмтылу керек. Осы мақсатты жүзеге асыру үшін, отбасыға жақынырақ болу керек.

Екіншіден, отбасылық қатынас туралы психологиялық мәліметті әрқашан жаңартып, толықтырып отыру керек.

Үшіншіден, пролеманы шешу үшін, арнайы эксперименталды жағдайларды әр түрлі этникалық топқа жататын адамдардың әрекетінің ерекшелігін білу үшін жасалады.