Чалавек адказвае Богу. Вучэнне Касцёла падказвае нам канкрэтныя спосабы праслаўлення і ўшанавання Бога

Вучэнне Касцёла падказвае нам канкрэтныя спосабы праслаўлення і ўшанавання Бога. (Вучні працуюць у тых самых групах над тэкстам ККК, называючы і запісваючы ў падручнік гэтыя спосабы).

І група: ККК 2096–2097 (пакланенне).

ІІ група: ККК 2098–2100 (малітва і ахвяра).

ІІІ група: ККК 2101–2102 (прысяга і шлюб).

Першую Божую запаведзь можна лічыць асновай Дэкалогу. Чалавеку часта вельмі цяжка ісці шляхам запаведзяў, яму не хапае ўласных сілаў. Пан Бог кажа аб сваёй любові да чалавека, хоча вывесці яго з дому няволі, граху да жыцця ў Божай ласцы.

Разважанне:

Св. Аўгустын сказаў: «Калі Пан Бог на першым месцы, то ўсё астатняе на сваім месцы». Пан Бог хоча быць у маім жыцці на першым месцы.

— Якое месца я Яму прызначыў?

— Як выглядае мая малітва?

— Якімі ўчынкамі я магу славіць Бога?

— У чым выяўляецца мая пашана да Бога?

— Што сёння я магу змяніць у сваім жыцці?

Пастанова.

Хатняе заданне:

1. Падчас вячэрняй малітвы падзякуй Пану Богу за ласку веры.

2. Напішы ліст да чалавека, які перажывае сумненні ў веры.

Заключная малітва

Акт веры, надзеі, любові.

Тэма № 6, X кл.

Мой давер да панА богА

Дыдактычная мэта: асаблівым чынам звярнуць увагу моладзі на тое, што варажба, вера ў гараскопы і астралогію, карыстанне паслугамі магіі з’яўляюцца грахамі супраць І-й Божай запаведзі. Чалавек, які прымае ўдзел у такіх практыках, не давярае Пану Богу і ў той жа час ставіць пад сумненне факт сваёй свабоды і тое, што ён сам можа вырашаць свой лёс.

Выхаваўчая мэта: выхоўваць у моладзі гатоўнасць несці адказнасць за ўласнае жыццё, а таксама здольнасць адважна прызнавацца ў сваім даверы да Пана Бога.

Асноўныя і дапаможныя матэрыялы: Святое Пісанне: Мц 6, 24; Гал 5, 19–21; Дрг 18, 10–12; Ер 29, 8; 1 Кар 10, 7; Лев 20, 6; ККК 2110–2126; часопіс Ave Maria, № 4 (144) 2007 г.; карткі і алоўкі.

Метады катэхезы: праца ў групах, праца з тэкстам.

Ход заняткаў

Малітва: Пс 22 (23).

Чалавек пытае

Вера, надзея і любоў умацоўваюць сувязь чалавека з Богам. Аднак, калі чалавек перастае клапаціцца аб развіцці сваёй веры, занядбоўвае малітву, у чалавека нараджаецца страх перад будучыняй і жаданне пазбыцца гэтага страху.

Устаючы раніцай у школу, я звычайна ўключаю радыё, каб паслухаць гараскоп і даведацца, што мяне чакае ў гэты дзень. Многія мае сяброўкі таксама чытаюць гараскопы. На маю думку, у гэтым няма нічога дрэннага. Кожны чалавек хоча ведаць, што яго чакае ў будучыні. (падручнік вучня)

З такой думкай сёння згаджаюцца многія людзі, якія перад тым, каб зрабіць пэўны выбар, напрыклад, выбраць навучальную ўстанову, тэрміны падарожжа ці сябра жыцця, звяртаюцца да гараскопаў, магаў, варажбы. На сённяшніх занятках мы пастараемся знайсці адказ на пытанне: ці супярэчаць такія паводзіны веры ў Бога? Ці можна такія справы назваць «прыватнымі»?

Бог адказвае

К. дзеліць клас на 5 групаў, якія на падставе тэксту ККК працуюць над пытаннем: што супярэчыць веры ў Бога? Хтосьці з вучняў запісвае адказы на дошцы:

І група: ККК 2110–2111 (забабоны).

ІІ група: ККК 2112–2114 (ідалапаклонства).

ІІІ група: ККК 2115–2117 (варажба і магія).

ІV група: ККК 2118–2122 (бязбожнасць).

V група: ККК 2123–2126 (атэізм).

(свае адказы вучні запісваюць у падручнік)

Бог аб’явіўся Ізраэлю, свайму выбранаму народу як Бог Адзіны. Першая Божая запаведзь «Не май іншых багоў, апроч Мяне» забараняе служэнне і адданне хвалы ідалу, якога чалавек можа зрабіць важнейшым за Бога, свайго Стварыцеля і Айца.

К. дзеліць вучняў на 2 групы. На падставе тэкстаў са Святога Пісання вучні павінны скласці кароткія сказы перасцярог ад акультных практыкаў і запісаць іх у падручнік:

І група: «Ніхто не можа служыць двум гаспадарам. Бо ці аднаго будзе ненавідзець, а другога любіць; ці аднаго будзе трымацца, а другім пагарджаць. Не можаце служыць Богу і мамоне» (Мц 6, 24).

«Ідалапаклонства, чарадзейства, варожасць, спрэчкі, зласлівасць, гнеў, сварлівасць, нязгоды (...) Кажу вам наперад, як і казаў, што тыя, хто робіць, не атрымаюць у спадчыну Валадарства Божага» (Гал 5, 19–21).

«Не павінен быць у цябе той, хто праводзіць сына свайго альбо дачку праз агонь, ні вяшчун, ні варажбіт, ні чарнакніжнік, ні чарадзей, ні змуснік, які заклінае духаў, ні чараўнік, які апытвае нябожчыкаў; бо агідны перад Панам кожны, хто робіць гэта, і якраз за гэтыя мярзоты Пан, Бог твой, праганяе іх ад аблічча твайго» (Дрг 18, 10–12).

ІІ група: «Бо так кажа Пан Магуццяў, Бог Ізраэля: хай не зводзяць вас прарокі вашыя, якія сярод вас, і варажбіты вашыя; і не слухайце сноў вашых, якія вам сняцца» (Ер 29, 8).

«Не будзьце таксама ідалапаклоннікамі, як некаторыя з іх, пра якіх напісана: людзі селі есці і піць, і ўсталі бавіцца». «Не будзем спакушаць Хрыста, як некаторыя з іх спакушалі і загінулі ад змеяў» (1 Кар 10, 7).

«І калі якая душа павернецца да закліначоў мёртвых і да чарадзеяў, каб аблудна хадзіць па слядах іхніх, дык Я павярну аблічча Маё на тую душу і знішчу яе з народу яе» (Лев 20, 6).

Усялякія забабоны з’яўляюцца там, дзе няма даверу да Пана Бога, дзе няма шчырай размовы з Ім на малітве.