транссудациясын жасау. 15 страница

8. Көк тамырға иньекция жасап керекті мөлшерде қанды алыңыз (5-10мл).

9. Бұрауды алып, емделуші жұдырығын ашуын сұрау керек.

10. Спиртке батырылған мақта тампонымен тесілген жерді басып инені

шығарып алу керек.

11. Емделушіден 5 минутқа шынтақ буынын бүгуін сұраңыз.

12. Қанды пробиркаға салып жолдама жазып, зертханаға жіберіңіз

Дәріні баланың тері ішіне құю. Сырқаттың дәріге аллергиялық реакциясы бар – жоғын білу үшін, сол дәріден шприцке 0,1 мл алып тері ішіне енгізеді. Терінің дәрі енгізген жері бұртиып көтеріліп, лимонның қабығына ұқсап тұрады. Егер баланың дәріге аллергиясы болса, онда біраз уақыттан соң, дәрі енгізген жердің айналасы қызарып, талаурап, ісініп кетеді. Баланың туберкулезбен ауыратынын анықтау үшін, тері ішіне туберкуллин енгізіп, бір-екі күн бақылайды. (Манту реакциясы). Егер туберкулездің таяқшалары болса, онда еккен жер қызарып, ісініп, талаурап кетеді.

Дәріні теріастына құю.

Дәріні теріастына енгізгудің пайдасы, ол жерде ақ қан (лимфалар) және көп болғандықтан, дәрі денеге тез тарайды. Инені терісі мен теріасты майын қатпарлап ұстауға келетін, ірі қан тамырлары мен нерв талшықтарының аз зақымданады-ау деген жеріне шаншиды. Дәріні көбінесе иыққа, санға, жауырының астына, қарынның алдыңғы бетіне енгізеді.

Теріасты инъекция тәсілі. Инъекция салмастан бұрын теріні спиртпен немесе йод қосылған спиртпен мұқият сүртеді. Мейірбике сол қолымен төмен қараған ұшбұрыш түрінде теріні жиырады, оң қолдың ІІ саусағымен инені, V саусақпен поршеньді, басқаларымен цилиндрді ұстайды. Сол қолдың екі саусағы арасынан 450Ә бұрышпен теріастына жылдам кіргізеді де, 1-2 см тереңдікке енгізеді. Дәріні енгізіп болған соң, осындай жылдамдықпен инені қайта суырып алады. Орнын йодпен сүртіп, зарарсыздандырылған мақта-тампонмен қысып тұрады. Біраз уақыт уқалаған дұрыс, сонда енгізілген дәрі қан тамырларына жақсы сорылып, денеге тез тарайды. Иненің мұқалуы қан тамырларын жарақаттайды. Майлы ерітіндідегі дәрілер денеге өте баяу сіңетіндіктен, инъекция жасалған жерді қыздыру керек.

Дәрілік затты бұлшық етке енгізу. Бұлшық еттерде қан және лимфа тамырларының кең жүйесі бар, сондықтан дәрінің түгел әрі тез тарауына мүмкіндіктер мол. Бұлшық етке спирт пен гипертониялық ерітінділерді егуге болмайды, себебі олар қатты тітіркендіреді, ауыртады, ұзақ уақыт сіңбестен инфильтратқа айналып түйдектеліп тұрып алады, кейде іріңдеп жәберуі де мүмкін. Бұлшық етке арналған инъекцияны дененің белгілі бір жеріне: бөксе, іш және ұршық бұлшық еттеріне, жауырынға және т.б. егеді.

Бұлшық етке инъекция жсау техникасы.

Сыртқатты төсекке етпетінен жатқызады. Ойша бөксені төртке бөліп, оның жоғарғы сыртқы шаршы төрт бұрышына дәрілік заттарды құяды. Ірі тамырлар мен нерв талшықтарының өте аз бөлігі, сыртта жатқан жоғарғы бөлігі болып саналады. Алдымен осы жер терісін 1-2 % йод тұнбасымен сүртеді. Мейірбике сол қолымен ине шаншатын жердің терісін жан-жақты кере тартып тұрып, оң қолындағы, ішіне дәрі толтырылған шприцтің инесін бөксеге тік ұстап, жылдам, батыл қимылмен енгізеді. Баланың жасына, толықтығына қарай, инені қаншалықты тереңдікке кіргізу қажет екенін мейірбикенің өзі шешеді. Инені кіргізген соң, поршеньді сәл өзіне тартып, иненің қан тамырына түспегеніне көз жеткізеді егер шприцте қан болмаса, дәріні жайлап енгізеді. Шығарған кезде де, инені тез тартып алады да, орнына йод тұнбасын жағады.

Инъекциядан кейінгі асқынулардың бәрі дәріні бұлшық етке енгізудің тәртібін бұзуға байланысты. Егер мұндай асқыну болса, сырқат аяғы нерв жолы бойымен қатты ауырып, мазасы кетеді, тіпті аяғы тартылып жүре алмай қалады. Кейде инені тереңге кіргізіп жіберсе сүйекке барып қадалып ұшы сынып кетеді. Мұндай асқыну болса мейірбике дереу емдеуші дәрігеріне хабарлауы керек. Иненің сынығын, рентген теледидар көмегімен іздеп жүріп, операция жасап алады. Иненің ұшы қан тамырына кіріп тоқтаса, енгізген дәрі бұлшық етке емес қан арқылы бүкіл денеге бірден тарап ктеді. Егер дәрі майлы болса, қан тамырына түскен соң, көптеген майлы эмболиялардың (қан тымырларының қуысының маймен тығындалып бітеліп қалуы) дамуына себеші болады. Дәріні еккен жер қаттыланып түйдек (инфильтрат) пайда болуы мүмкін. Инфильтраттың пайда болуының себетері әртүрлі:

а) етке енгізілуге тиісті дәріні қателесіп теріасты майына енгізсе, оның тезарада сіңбейтіндігінен ол жерді тітітркендіріп, майын өлі еттендіріп, реактивті қабындыруға ұшыратады. Сондықтан да антибиотиктерді тек қана етке немесе венаға шаншу қажет,

б) иненің ұшы мұқалып қалса, етке кіргізген кезде, қан тамырын жыртып кетеді, қанның ұюына себепші болады;

в) антисептиканың қағидаларын дұрыс сақтамаса, инемен бірге бұлшық етке микробтардың енуі мүмкін, сөйтіп іріңді соқтаның пайда болуына себепші болады.

Дәрілік затты венаға енгізу. Венаға дәрі енгізу арқылы емдеу, ең тез іске асатын, әрі ең тиімді, әрі өте жиі қолданатын әдістердің бірі.

Егер дәріні венаға бір-ақ рет қана кіргізу қажет болса, онда ол венепункция арқылы іске асырылады. Инені аесептиканың барлық қағидаларын сақтай отырып, сыртқатты жатқызып қойып шаншиды, себебі венаға дәрілік затты тездетіп енгізгенде, оның басы айналып, есінен танып қалуы ықтимал. Инені ұзындығы 5 см, қуысы кең, ұшы өткір, қиғаштығы 45Ә болуы керек.

Венаға дәрі енгізу техникасы.

Шприцке қажетті дәріні сорғызып алған соң, ине тығатын венаны (шынтақ бүгілісіне, білектегі, алақанның сыртына, тобық үстіне т.б.) спиртпен сүртеді. Содан соң тамырдың жоғарғы жағына резеңке жіппен таспа салып, венаны ісіндіру үшін байлау керек. Бұрау салынған жердің қан тамыры, қысылмау керек, ол кәрі жілік артериясымен анықталады. Венаны қозғалтпай сол қолдың саусағымен үстінен басып ұстап тұрады да, екінші қолындағы инемен ең әуелі терісін, содан соң тамыр кенересін тесіп өтеді. Иненің екінші ұшынан қан тамшылаған кезде таспаны тез ағытып, дәріні жайлап енгізе бастайды. Дәл осы сәтте, иненің тамырда тұрған жерінің айналасын мұқият қадағалау қажет. Егер дәріні кіргізіп жатқан кезде, терісі бұртиып көтеріле бастаса, дәрінің вена сыртына құйылып жатқаны. Онда енгізуді дереу тоқтатып, инені тамырға қайта кіргізу шараларын істейді. Инені суырып алған соң, орнына спирт сіңірілген мақта салып таңады, немесе шынтағын бүгіп қояды.

Жаңа туған нәрестелердің венасын табу өте қиын. Сондықтан да, олардың көбінесе басындағы (екі самайының) венасын пайдаланады. Әсіресе, бала шыңғырып жылаған кезде, басының көк қан тамырлары жақсы көрінеді. Кішкентай балалардың басындағы венасына инені ең тәжірибелі, ең шебер мейірбике енгізген дұрыс, себебі бұл өте жауапкершілікті, сақтықты-, шеберлікті қажет етеді, венаға дәрі енгізуде ауа жіберіп алудан сақ болған жөн. Байқамай ауа кетіп қалса, орны толмас өкінішті асқынуға әкеліп соқтырады.

6. Көк тамырға дәрі дәрмектерді тамшылатып жіберу ерекшеліктері, системаны құрастыру

Көк тамырлық иньекция мен көк тамырға тамшылатып құю тәсілі.

Көк тамырлық инъекциялар көбінесе венепункция (инені көк тамырға тері арқылы енгізу), кейде венесекция (көк тамырды кесу) арқылы жүргізіледі. Көк тамырлық инъекциялар тері астылык және бұлшық еттік инъекцияларға қарағанда өте жауапты шара. Оны әдетте дәрігер немесе арнайы оқытылған мейірбике орындайды, өйткені көк тамырға енгізгеннен кейін дәрілердің қандағы мөлшері, дәрілерді енгізудің басқа түрлеріне қарағанда, анағұрлым тез өседі. Көк тамырлық инъекция жүргізгендегі кателіктердің салдары науқас үшін өте қатерлі болуы мүмкін.

Көк тамырлық инъекциялар көбінесе шынтақ бүгісі көк тамырына, білек пен саусақтың беткей көк тамырларына, кейде аяқ көк тамырларына жасалынады. Венепункция жасағанда науқастың қолы мейлінше жазылған күйде болуы үшін оның қолының астына шағын клеенкалы жастықша қойылады. Тек көк тамыр қысылатындай, ал артериядағы қан айналымы сақталатындай күшпен пункция жасалатын жерден жоғары бұрау салынады, Көк тамырдың толуын арттыру үшін науқасқа саусақтарын бірнеше рет ашып жұмуын өтінеді. Инъекция жасайтын жерді спиртпен мұқият өңдейді. Сол қолдың саусақтарымен шынтақ бүгісінің терісін біраз тартқан жөн, бұл көк тамырды бекітуге мүмкіндік беріп, оның қозғалғыштығын шектейді. Венепункцияны әдетте екі сатымен орындайды: алдымен теріні, содан кейін көк тамырды теседі. Көк тамыр жақсы дамыған болса, онда тері мен көк тамырды бірге тесуге болады, Иненің көк тамырға дұрыс түскені инеден қан тамшыларының көрінуімен анықталады. Егер ине шприцпен қосылып түрса, онда иненің көк тамырға дұрыс түскенін бақылау үшін итергішті өзіне қарай біраз тартқан жөн: шприцте қанның пайда болуы иненің дұрыс тұрғанын дәлелдейді. Содан кейін алдында салынған бұрауды шешеді де дәріні көк тамырға ақырындап енгізеді.

Инені алып, орнын спиртпен тағы бір рет өңдегеннен кейін сол жерді залалсызданған мақтамен бастырады немесе 1 -2 минутқа таңып тастайды.

I. Көк тамырлық инъекция жасаудың реті.

Жабдықталуы: шприцке арналған залалсыздандырылған шағын леген, инесінің ұзындығы 10 см бір реттік шприц, ішінде 70% спирті бар тығынмен жабылған ыдыс, залалсыздандырылған домалақ мақталар, ұсталынған материялдарды салуға арналған шағын леген, залалсыздандырылған қолғаптар, тонометр, фонендоскоп, шокқа қарсы заттар.

1. Инъекцияның қашан және қайда жасалатыны туралы науқасқа айту.

2. Препаратқа жеке сезімталдығын анықтау.

3. Қолды ағынды жылы сумен сабындап мұқият жуу.

Маска кию.

5. Қолды спиртпен өңдеу.

6. Дәрілік заты бар шприцті дайындау.

7. Қолғапты кию.

8. Науқасты отырғызу немесе шалғасынан жатқызу.

9. Науқастың қолын шынтақ буынында толығымен жазу.

10.Шынтақ бүгісінің астына клеенкалы жастық немесе орамал төсеу.

11.Шынтақ бүгісінен 10 см жоғары жерге матаның үстінен (жалаңаш

денеге емес) жеткілікті қысылған жгут салу.

12,Кәрі жілік артериясындағы пульс жақсы анықталатынына көз жеткізу.

ІЗ.Көк тамырдың толуын жақсарту үшін науқасқа бірнеше рет жудырығын жұмып ашуын сұрау.

14.Шынтақ бүгісінін терісін 70% спиртке батырылған залалсыздандырылған мақтамен өңдеу, 2-3 рет бір бағытта жоғарыдан төмен қарай (инъекция аймағы - 4x8 см; алдымен кеңірек, содан кейін тура ине салатын жерді).

15.Тесу үшін неғұрлым толған жэне колайлылау көк тамырды таңдау.

іб.Сол қолдың саусактарыньщ ұшымен сол көк тамырдың үстіндегі теріні білекке қарай біраз тартып, көк тамырды бекіту.

17.Салуға апнап дайындшіған инені немесе шприцті оң колга алу.

18.Көк тамырдың үстіндегі теріні және көк тамырдың қабырғасын бірден тесу немесе тесуді екі кезеңмен жүргізу-алдымен теріні, содан кейін көк тамырдың кабырғасына жакындатып, оны тесу.

19.Ине көк тамырда екендігіне көз жеткізу, бу_л үшін шприцтің поршенін өзіне қарай сәл тарту - сонда шприцке қан түсуі керек.

2О.Мейірбике науқасқа жүдырыгын ашуды өтінеді де жгутты шешеді. 21. Дэріні жайлап енгізу. Дәріні соңына дейін енгізбей, ауа көпіршіктерін шприцте қалдыру керек.

22.Тескен жерге спиртке батырылған домалақ мактаны сол қолмен басу.

23.Оң қолмен инені көк тамырдан шығару.

24.Науқастың қолын қан ағуы тоқтғанша бірнешс минутка шынтақ буынында бүгу.

Көк тамырға құю әртүрлі ерітінділерді көп мөлшерде (3 - 5 л жэне одан да кеп) енгізу үшін қолданылады; ол инфузиялық емнің негізгі әдісі болып табылады. Көк тамырлық құю айналымдағы қан көлемін толтыру, су-электролиттік балансты және ағзаның қышқыл-негіздік жағдайын қалыптастыру, ауыр аурулар, уланулар кезіндегі интоксикацияны жою қажет болғанда қолданылады. Егер дәрілік затты тез енгізу қажет болса (шок, коллапс, ауыр қан кету), онда көк тамырға ағынмен құю қолданылады, Егер дәрілік зат қан тамырына акырын енуі қажет болса, онда тамшылатып енгізу қолданылады. Ерітіндінің көп мөлшерін ұзақ (бірнеше тәулік бойы) енгізу кажеттігі туғанда көк тамырды катетрлеу (көбінесе бұғана асты) немесе венесекция қолданылады.

Көк тамырлық құюлар тамшылатып енгізуге арналған арнайы жүйелердің көмегімен жүргізіледі. Асептика мен антисептика ережелерін сақтау максатында бір рет қолданылатын жүйелерді пайдаланған жөн. Автоклавта залалсыздауды қажет ететін көп реттік жүйелерді қолдану қолайсыздау.

Әрбір жүйе жиналған түрде құюға арналған дәрісі бар флаконнан, ауа фильтрі бар қысқа түтікшеден және флаконга ауа кіретін инеден, фильтрі және екі түтікшесі бар тамшылатқыштан, қысқыштан, тескіш инеден,

тамшылатқыштын түтікшесін тескіш инемен қосатын өтпелі резеңке түтікшеден тұрады.

Флаконның металл қалпақшасын спиртпен сүрткеннен кейін алып тастайды да оған тамшылаткыштың кысқа инесін (ол аркылы сұйықтық флаконнан шығады) және ауа өткізгіш түтікшенің ұзын инесін (ол арқылы флаконға ауа кіреді) кіргізеді. Тамшылаткышқа дейінгі түтікті қысқышпен қысады, флаконды төңкереді де төсек деңгейінен 1-1,5 м биіктікте арнайы қойғышқа іліп қояды. Бұл кезде ұзын иненің ұшы флаконның ішіндегі сұйықтық деңгейінен жоғары болуын қадағалау керек.Тамшылатқышқа ерітінді былай толтырылады: тескіш инеге баратын түтікшені тамшылатқыш (аударылған күйінде) флаконмен бір деңгейде болатындай етіп көтеру керек. Барлық ауа жүйеден ығыстырылғаннан кейін түтікті тескіш инеге жақын жерінен кысқышпен қысады. Көк тамырды тескеннен кейін жүйені тескіш инеге жалғайды да қысқыштың көмегімен сұйықтықтың қажетті ену жылдамдығын белгілейді (минутына 50-60 тамшы). Сұйықтықтың флаконнан тамшылатқышқа өтуі басылғаннан кейін құю тоқтатылады.

II. Көк тамырға құюды жургізудің реті.

Жабдықталуы: шприцке арналған залалсыздандырылған шағын леген, инесінің ұзындығы 10 см бір реттік шприц, ішінде 70% спирті бар тығынмен жабылған ыдыс, залалсыздандырылған домалақ мақталар, ұсталынған материалдарды салуға арналған шағын леген, залалсыздандырылған қолғаптар, тонометр, фонендоскоп, шокқа қарсы заттар.

1. Қолды ағынды жылы сумен сабындап мұқият жуу.

2. Қолды 70% спиртпен өңдеу.

3.Флаконның металл дискасын спиртпен өңдеу, залалсыздандырылған пинцетпен металл қақпағын алу.

4. Резеңке тығынды спиртпен, йодпен, содан кейін тағы да спиртпен өңдеу.

5. Жүйенің қысқа инесімен тығынды тесу және де басқа - ұзын инені - кіргізу - «ауалық» («ауалық» иненің ұзындығы флаконның биіктігінен аз болмауы керек).

6. Флаконды төңкеру.

7. Көк тамырға тамшылатып құюға арналған штативке флаконды бекіту.

8. Қысқа ине аркылы сұйытық жүйеге барып жатқанына көз жеткізу.

9. Ұзын иненің ұшы флаконның түбіндегі сұйықтық деңгейінен жоғары тұруын және ол арқылы флаконға ауа барып жатуын қадағалау.

10.Жүйені түгелімен ерітіндіге толтыру, ол үшін жүйенің ұзын түтігінде орналасқан қысқышты ашып, сұйықтық түтіктің шетіндегі канюля мен науқастың көк тамырына енгізуге арналған инеге дейін жеткенше тосу, содан кейін қыскышты жабу.

11.Қалып қойған ауа көпіршіктерін жүйеден ығыстыру, ол үшін инеге арналған канюлясы бар түтіктің шетін ұстап түрып, оны төңкерілген флаконнан жоғары көтеру, көпіршіктер қабырғадан бөлініп, түтіктің сыртқы тесігінен шыққанша түтіктің қабырғасын аздап қағу.

12.Инені көк тамырға енгізу (ретін I бөлімнен көріңіз).

ІЗ.Қысқышты алу немесе ашу бірнеше минут бойы көк тамырдың айналасының ісінбеуін, ауырсынбауын кадағалау. Тамшылатып кұюдың жылдамдығын реттеу (дәрігердің тағайындауымен).

14. Инені теріге лейкопластырмен абайлап бекіту.

15.Инені залалсыз сүлгімен жабу.

Анализге көк тамырдан қанды алу әдісі. Қан ағызу іс-шаралары Аналиизге көк тамырдан қан лау әдісі

Іс-әрекетке дайындық:

1. науқасқа жасалатын іс-шараны хабарлаңыз;

2. науқасты отырғызып немесе арқасымен жатқызыңыз;

3.қолғапты киіңіз;

4. шынтақ астына жастықша койыңыз;

5. иықтың 3/2 орта бөлігіне резеңке бұрауды тартып байланыз;

Іс-әрекеттің орындалуы

1.шынтақ иінін спиртке батырылған 2 мақта шаригімен тазалау;

2. науқасқа колын ашып-жұмып жұмыс істеуін сұрау;

3. шынтақ иініндегі көк тамырды сол қолдың улкен саусағымен бекітіп ұстау;

4. иненің қиылысын жоғары қаратып, бұрыштап ұстап әуелі теріні, содан соң көк тамырды тесу.

5.иненің канюласынан қан көрінгеннен кейін, иненің канюласына пробирканы кигізу қажет мөлшердегі қанды алу;

6. резеңке бұрауды шешіп, науқас жұмған қолын ашады;

7. инъекция жасаған жерді спиртке батырылған мақта шаригімен басып инені шығарып алу;

8. науқасқа шынтақ иінін қысып ұстауын сұрау;

9.зертханаға жолдама жазу.

Қан ағызу

Қан ағызу бұл қан тамырлық жүйеден белгілі бір мөлшерде қанды алу. Қанды ағызғанда қанайналымдағы канның жалпы көлемі азайып, артериялық және венозды кысым төмендеп, қанның тұтқырлығы төмендейді. Қазіргі кезде әсері жоғары гипотензивті препараттардың болуына байланысты қан ағызу өте сирек жүргізіледі (гипотензивті заттарға сезімталдығы болғанда).

Керсеткіші: гипертониялық криз, өкпе шемені, жедел ми қанайналымының бұзылысының геморагиялық түрі.

Қарама-қарсы көрсеткіші: қан жоғалту, түрлі себепті шоктар, әр-түрлі себепті анемиялар.

Іс-әрекетке дайындық

1. науқасқа жасалатын іс-шараны хабарлаңыз;

2. науқасты отырғызып немесе арқасымен жатқызыңыз;

3. қолғапты киіңіз;

4. шынтақ астына жастықша қойыңыз;

5. иықтың 3/2 орта бөлігіне резеңке бұрауды тартып байлаңыз.

Іс-әрекеттің орындалуы

1. шынтақ иінін спиртке батырылған 2 мақта шаригімен тазалау;

2. науқасқа қолын ашып-жұмып жұмыс істеуін сұрау;

3. шынтақ иініндегі көк тамырды сол қолдың үлкен саусағымен бекітіп ұстау;

4. иненің қиылысын жоғары қаратып, бұрыштап ұстап әуелі теріні, содан соң көк тамырды тесу.

5.иненің канюласынан кан көрінгеннен кейін, иненің канюласына резеңке түтікке кигізу, қажет мөлшердегі

қанды алу, 15О-200мл шамасында;

6. резеңке бұрауды шешіп, науқас жұмған қолын ашады;

7. инъекция жасаған жерді спиртке батырылған мақта шаригімен басып инені шығарып алу;

8. науқасқа шынтақ иінін қысып ұстауын сұрау;

Венесекция

Көрсеткіші: коллоидты және кристалоидты ерітінділерді енгізу үшін венепункция жасай алмағанда, қаналмастыратын ұзақ уақыттық инфузия қажеттілігінде.

Қарама-қарсы көрсеткіші: беткей веналардың флебиті, пункция жасаған жердегі теріде іріңді зақымдалу болса.

Іс-әрекетке дайындық

1. науқасқа жасалатын іс-шараны хабарлаңыз;

2. науқасты отырғызып немесе арқасымен жатқызыңыз;

3. қолғапты киіңіз;

4. шынтақ астына жастықша қойыңыз;

5. иықтың 3/2 орта бөлігіне резеңке бұрауды тартып байлаңыз

Іс-әрекеттің орындалуы

1. шынтақ иінін спиртке батырылған 2 мақта шаригімен тазалау;

2. 0,5% новокаин ерітіндісімен жергілікті инфильтрациялық анестезия жасау,

3. көк тамырдың бойымен 3-4 см ұзындықта кесу,

4. қан тоқтататын қысқышпен көк тамырды бөліп алып, оның астына 2 жібек жібін келтіру.

5. жіптің шеткі жағынан байлап, жарақатқа қарай тартып, екінші лигатураны үхтап тұратын көктамыр инъекциясына арналған инеге кіргізу,

6. жараны тігеді.

Инъекциялар кезіндегі асқынулар және оның алдын алу

I. Жергілікті: инфилтрат, абсцесс. иненің тромбозы, флебит, тканнің некрозы, гематома.

II. Жүйелі: ауалы эмболия, майлы эмболия, сепсис, анафилактикалық шок, вирусты гепатит, ЖИТС.

Инфильтрат - тері астылық және бұлшықет ішілік инъекцияларынан соң, инъекция жасаған жерде болатын қатаюдың пайда болуы. Егер

• Инъекция өткір емес инемен жасалса;

• Бұлшыкет ішілік инъекцияға кыска ине колданса;

• Инъекцияның орны дұрыс болмаса:

• Бір орынға жиі инъекция жасалса;

• Суық ерітінділер қолданса, инъекция жасаған жерде қолға сезілетін инфильтрат пайда болады. Инфильтрат болған жерге жылытқыш компрестер және қыздырғыш қою қажет.

Абсцесс - пиогенді мембранамен жан жағындағы ткандерден шехтелген жұмсақ ткандердің іріңді кабынуы. Себебі асептикамен антисептика ережелерін сақтамауға байланысты.