Эпидемиологиясы. ҚД-1-мен сырқаттанған, қарқынды инсулинотерапияны қабылдайтын науқастарда жеңіл
ҚД-1-мен сырқаттанған, қарқынды инсулинотерапияны қабылдайтын науқастарда жеңіл, тез тосқауылданатын гипогликемия аптасына бірнеше рет дамуы мүмкін және олар әдетте салыстырмалы түрде зиянсыз. Қарқынды инсулинотерапиядағы бір науқасқа жылына ауыр гипогликемияның бір жағдайы тиесілі. Көптеген жағдайларда гипогликемия түнгі кезде дамиды. ҚД-2-мен сырқаттанған инсулин қабылдайтын науқастардың 20 %-да және сульфонилмочевина дәрілерін қабылдайтын науқастардың 6 %-да 10 жылда аз дегенде бір рет ауыр гипогликемия эпизоды көрініс береді.
Клиникалық көрінісі
Басты екі симптомдар тобын ажыратады: адренергиялық - симпатикалық жүйке жүйесінің белсенуі және бүйрек үсті безінен адреналин бөлінуімен байланысты; нейрогликопениялық- басты энергетикалық субстраттың тапшылығы көрінісінде орталық жүйке жүйесі қызметінің бұзылуымен байланысты. Адренергиялық симптомдарға жатады: тахикардия, мидриаз; мазасыздық, ашушаңдық; қалтырау, суық тер, парестезия; лоқсу, қатты ашығу, гиперсаливация; диарея, жиі кіші дәретке бару. Нейрогликопениялық симптомдар: астения, концентрацияның бұзылуы, бастың ауруы, қорқыныш сезімі, естің бұзылуы, дезориентация, әрекеттің бұзылуы, естің ауытқуы, құрысулар, өтпелі салдану, кома. Симптомдардың даму реттілігі мен олардың көрініс беру айқындылығы гипогликемияның ауырлығына тәуелді болмауы да мүмкін. Тек адренергиялық немесе нейрогликопениялық симптомдар көрініс беруі мүмкін. Бірақ, бірқатар жағдайларда нормогликемияның қалпына келуіне және емнің жүргізіліп жатуына қарамастан, кейбір науқастар бірнеше сағаттар немесе тәуліктер бойы ступор және коматозды жағдайда болады. Ұзақ гипогликемия немесе оның жиі эпизодтары ОЖЖ-де қайтымсыз өзгерістердің дамуына жол ашады (улкен ми қытыстарында), ол тұрақты ақыл кемістігіне әкелетін делирий мен галлюцинаторлы-параноидты эпизодтардан эпилепсия ұстамалары секілді көрініс беруі мүмкін.
Гипергликемияны науқастар субъективті түрде жеңіл гипогликемияға қарағанда жақсы көтереді. Сондықтан көптеген науқастар қорқыныш сезімінен гликемияны жоғары деңгейде ұстағанды жөн көреді, бірақ бұл сырқаттың декомпенсация жағдайына сай келетінін естен шығармаған дұрыс. Осы стереотипті бұзу дәрігерлер мен оқытатындар үшін айтарлықтай қиындықтар тудырады.
Дата добавления: 2015-07-22; просмотров: 767;