КОМПЛЕКСТІ ҚОСЫЛЫСТАР

Жұмыстың мақсаты

Комплекс қосылыстардың химиялық қасиеттерін, оларды алу әдістерін, комплекстердің тұрақтылығын анықтау. Қос тұздарды комплекс тұздардан айыра білу.

Жұмыстың мазмұны

1. Анионды комплекс қосылыстың түзілуі.

2. Катионды комплекс қосылыстың түзілуі.

3. Қос комплекс ионды қосылысты алу.

4. Fe²⁺ және Fe³⁺ иондарын анықтау үшін реакциялар жүргізу.

Теориялық бөлім

Молекулаларды өзіне тартып немесе қарама-қарсы зарядталған иондардың күрделі иондарға айналуын комплексті иондар дейді. Комплексті иондардың құрамына кіретін заттар комплексті қосылыстар деп аталады.

Комплексті қосылыстар құрамында бір немесе бірнеше донорлы-акцепторлы байланыс болатын жоғары ретті қосылыстар. Швейцария ғалымы Альфред Вернер (1893 ж.) ұсынған координациялық теориясының негізгі қағидалары:

1. Комплексті қосылыстардағы басты орын комплекстүзушінің үлесіне тиеді. Комплекстүзуші оң зарядталған металл иондары бар.

2. Комплекстүзушінің маңайына теріс зарядталған аниондар лигандалар орналасады.

3. Лигандалардың жалпы саны комплекстүзушінің координацияланған саны деп аталады.

4. Комплекстүзуші мен лигандалар ішкі сфераны түзеді.

5. Ішкі сфераға симай қалған иондар комплексті қосылысының сыртқы сферасын түзеді.

Қолданылатын реактивтер

Висмут(III) нитраты, калий иодиді, мыс сульфаты, калий гексацианоферраты(ІІІ) – (қызыл қан тұзы), темір(ІІІ) хлориді, темір(ІІ) сульфаты, Мор тұзы – (NH₄)₂SO₄*FeSO₄, K₄[Fe(CN)₆] – калий гексацианоферраты (ІІ) – (сары қан тұзы) тұзадырының ерітіндісі.

Жұмыстың барысы